ভাৰতৰ এখন গাওঁ য’ত জোতা পিন্ধাৰ অনুমতি নাই; অসুস্থ লোকসকলে চিকিৎসালয়ৰ সলনি যায় মন্দিৰলৈ

দেশত এনেকুৱা আন এখন গাওঁ আছে য’ত মানুহে জোতা আৰু চেণ্ডেল নিপিন্ধি। বাহিৰৰ পৰা তালৈ যোৱা লোকসকলেও এই নিয়ম পালন কৰিব লগা হয়।

অন্ধ্ৰ প্ৰদেশৰ ভেমানা ইণ্ডলু গাঁৱত কোনো লোকে খালী ভৰিত থাকিব লাগে। তিৰুপতিৰ পৰা ৫০ কিলোমিটাৰ দূৰত থকা এই গাওঁখনত প্ৰায় ২৫টা পৰিয়ালে বাস কৰে। গাওঁখনৰ মুঠ জনসংখ্যা ৮০। যদিও গাওঁখন অতি সৰু কিন্তু ইয়াৰ নিয়ম আৰু পৰম্পৰা অনন্য।

গাওঁখনৰ বেছিভাগ পৰিয়ালৰ লোকৰে স্কুলীয়া শিক্ষা নাই আৰু তেওঁলোক সম্পূৰ্ণৰূপে কৃষিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। গাওঁবাসীয়ে তেওঁলোকৰ দেৱতাক মানে আৰু ইয়াৰ চৰপঞ্চক যিকোনো বিষয়াতকৈ অধিক বুলি মানি চলে।

এক তথ্য অনুসৰি, পালভেক্ৰী সম্প্ৰদায়ৰ লোকসকলে ইয়াত বাস কৰে আৰু নিজকে ডোৰাভাৰ্লু বুলি পৰিচয় দিয়ে। অন্ধ্ৰ প্ৰদেশত এই জাতিটোক পিছপৰা বুলি গণ্য কৰা হয়। গাওঁখনত মানি চলা নিয়মবোৰৰ ভিতৰত এটা হৈছে যে ইয়াত কোনেও চিকিৎসালয়লৈ নাযায়।

তেওঁলোকে বিশ্বাস কৰে যে তেওঁলোকে উপাসনা কৰা ঈশ্বৰে সকলোৰে যত্ন ল’ব। মানুহে আনকি ভেংকটেশ্বৰৰ উপাসনা কৰিবলৈ তিৰুপতিলৈও যোৱাৰ পৰিৱৰ্তে গাওঁখনে থকা এটা মন্দিৰত উপাসনা কৰে।

গাওঁখনত নিম গছ আছে। গাওঁবাসী যেতিয়া অসুস্থ হয় তেতিয়া নিম গছৰ চাৰিওফালে খোজ কাঢ়ে। অসুস্থ হ’লে তেওঁলোকে মন্দিৰ দৰ্শন কৰে কিন্তু চিকিৎসালয়লৈ নাযায়। আপুনি জানি আচৰিত হ'ব যে এই নিয়মটো ইমান কঠোৰ যে বাহিৰৰ পৰা অহা যিকোনো ব্যক্তিয়ে জোতা খুলি গাওঁখনত প্ৰৱেশ কৰিব লাগে। জ্যেষ্ঠ বিষয়াসকলেও এই নিয়মক কঠোৰভাৱে অনুসৰণ কৰিব লগা হয়।

ইয়াত আন এক পৰম্পৰা আছে যে যদি কোনোবাই গাওঁৰ বাহিৰৰ পৰা আহে, তেন্তে তেওঁ গা নোধোৱাকে গাওঁখনত প্ৰৱেশ কৰিব নোৱাৰে। ঋতুস্ৰাৱৰ সময়ত মহিলাসকলক গাওঁৰ বাহিৰত ৰখা হয় আৰু তাত তেওঁলোকক সকলো বস্তু প্ৰদান কৰা হয় বুলিও জানিব পৰা গৈছে।