১০ বছৰীয়া এক দীঘলীয়া সম্পৰ্ক। এটি সপোন বুকুত বান্ধি দুয়ো আগবাঢ়িছিল জীৱনৰ বাটত। দুয়ো মিলি এক হোৱাৰ হেঁপাহবোৰে বুকুত বাহ বান্ধিছিল। দীৰ্ঘদিনীয়া প্ৰেমৰ সম্পৰ্কক সামাজিকভাৱে স্বীকৃতি দি জনমে জনমে একেলগে থকাৰ শপত লৈছিল দুয়ো। সেইমতেই ঠিক কৰা হৈছিল দুয়োৰে শুভ পৰিণয়ৰ দিন।
আজিৰ দিনটোতেই বিয়াত বহাৰ কথা আছিল বিশ্বনাথ চাৰিআলিৰ বৰিগাঁৱৰ দুৰ্লভ শইকীয়াৰ জীয়ৰী দিব্যাশ্ৰী শইকীয়া আৰু মধুপুৰ গাঁৱৰ লক্ষী বৰাৰ পুত্ৰ মানৱ জ্যোতি বৰা৷ দুয়োৰে ১০ বছৰীয়া প্ৰেমৰ সম্পৰ্কটোৱে আজি লাভ কৰাৰ কথা আছিল সামাজিক স্বীকৃতি৷ বহু হেঁপাহেৰে দুয়োৱে অপেক্ষা কৰিছিল আজিৰ দিনটোলৈ৷ কিন্তু আজিৰ দিনটোত ইজনে সিজনৰ হোৱাৰ আশা পূৰ্ণ নহ’ল৷
লক ডাউনৰ বাবে পিছুৱাই দিয়া হ'ল দুয়োৰে বিয়াৰ অনুষ্ঠান৷ বিয়ালৈ আলহী–অতিথিক নিমন্ত্ৰণ দি সকলো প্ৰস্তুতি কৰাৰ পিছতো স্থগিত ৰাখিব লগীয়া হ'ল বিয়া৷
ইতিমধ্যে দৰা-কইনা দুয়োৰে ঘৰত সম্পূৰ্ণ হৈছিল বিবাহৰ প্ৰস্তুতি৷ মণ্ডপ, ৰান্ধনী, ফাৰ্ণিছাৰ, কাপোৰ, গহনা–গাঠৰি সকলো ঠিক হ'ল যদিও দেশৰ পৰিস্থিতিৰ কথা ভাবি পিছুৱাই দিয়া হ'ল বিবাহ৷
চৰকাৰে ১৫-২০জন লোকৰ উপস্থিতিত বিবাহ সম্পন্ন কৰিব পাৰিব বুলি উল্লেখ কৰিছে যদিও কোৰোণাৰ সংক্ৰমণৰ কথা চিন্তা কৰি দুয়োটা পৰিয়ালে স্থগিত ৰাখিলে বিবাহ৷
