পৰেশ বৰুৱালৈ লিখা জুবিনৰ চিঠিত কি আছে?

মোক বিপ্লৱ লাগে। পৰিৱৰ্তনৰ বিপ্লৱ বিচাৰো মই। নিৰীহক হত্যা কৰি কোনো সুফল পোৱা নাযায়। ভয় ভাবুকিৰে দেশ গঢ়িব নোৱাৰি। শ্ৰমে পাৰে, কঠোৰ পৰিশ্ৰমে পাৰে। তেওঁলোকক শূন্যৰ পৰা অংকুৰণ কেনেকৈ ঘটাব পাৰি সেয়া শিকাওক। তেওঁলোকক তেওঁলোকৰ সপোনবোৰ সজাবলৈ শিকাওক। আপোনালোকে যদি কিবা নিৰ্মাণ কৰিব বিচাৰে, তেন্তে মাজুলী নিৰ্মাণ কৰক। যদি কিবা ধ্বংস কৰিব বিচাৰে তেন্তে কাজিৰঙাৰ চৌপাশে থকা ভয়ভাবুকিবোৰ ধ্বংস কৰক। মই বানৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিব পৰা বিপ্লৱ বিচাৰোঁ। আমাক দেশৰ মূলসূঁতিৰ সৈতে চামিল কৰিব পৰা এক বিপ্লৱ মই বিচাৰোঁ। স্বাধীনতা হ'৸ল নিজৰ ভৰিত থিয় দিব পৰা ক্ষমতা। ভয় বা আশংকাৰ মাজত আপুনি স্বাধীন হ'৸ব নোৱাৰে। উচ্ছৃংখলতাই পৰিৱৰ্তন আনিব নোৱাৰে। ৰাইজৰ বাবেই আমি এটা জাতি। যদি তেওঁলোকৰ কোনোৱেই জীৱিত নাথাকে আমি ক'ত থিয় হ'৸ম? মই সন্ত্ৰাসবাদৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দি আহিছোঁ। আপোনালোকৰ অধিকাৰৰ দাবীৰ সমিধান সন্ত্ৰাসবাদ কেতিয়াও হ'৸ব নোৱাৰে। উন্নয়ন হ'৸ব পাৰে। বিকাশ হ'৸ব পাৰে। প্ৰতিগৰাকী মানুহেই এগৰাকী শিল্পী আৰু প্ৰতিগৰাকী শিল্পীয়েই শান্তিত থাকিব বিচাৰে। মই শ্ৰম আৰু শান্তিৰ বাৰ্তাবাহক। আহক আমি কাম কৰো, সপোন দেখোঁ, আহক আমি বহল আৰু স্বচ্ছ এখন আকাশ চুবলৈ চেষ্টা কৰোঁ। আমাৰ শিশুসকলক শান্তিত জীয়াই থাকিবলৈ দিয়ক। আহক আমি জীয়াই থাকোঁ। মৃত্যুৰ পাছত কোনো ন্যায় পোৱা নাযায়। মৰমেৰে, জুবিন গাৰ্গ।